Hiacynt to piękna roślina cebulowa, która rozkwita wiosną, wprowadzając do ogrodu głębokie, wyraziste barwy i intensywny zapach. Warto poznać tajniki jej uprawy, aby cieszyć się urokiem tych uroczych kwiatów w swoim ogrodzie. Z poniższego artykułu dowiesz się, jak prawidłowo podejść do uprawy i pielęgnacji hiacynta, sprawdź koniecznie!
Hiacynt – charakterystyka gatunku
Hiacynt (Hyacinthus) to rodzaj roślin cebulowych z rodziny szparagowatych. Najbardziej znanym gatunkiem jest hiacynt wschodni (Hyacinthus orientalis), który w Polsce kwitnie wiosną; od kwietnia do maja. W cieplejszych rejonach można je podziwiać już od marca. Kwitnienie trwa od 2 do 3 tygodni. Ponadto istnieje przeszło 100 odmian hiacyntów, lecz zaledwie ułamek z nich zyskał popularność.
Wysokość tych roślin wynosi zazwyczaj od 20 do 30 cm. Kwiaty hiacyntów mają formę dzwonków i występują w różnych kolorach, od czerwieni, różu, fioletu, po błękit. Warto pamiętać, że liczba kwiatów hiacynta w jednym gronie zależy od odmiany oraz wielkości cebuli. Wybierając cebule, warto stawiać na te większe, co może zapewnić nawet do 60 kwiatów w jednym gronie.
Jedną z cech charakterystycznych hiacyntów jest wyjątkowy, intensywny zapach. Mówi się, że jedni go kochają, drudzy – wręcz przeciwnie, jednak z pewnością trudno przejść obok niego obojętnie.
Sadzenie hiacyntów w ogrodzie – od czego zacząć?
Pierwszym krokiem w uprawie hiacyntu jest oczywiście zakup cebulek. Jak wybrać odpowiednie? Należy zwracać uwagę na to, aby były wolne od jakichkolwiek oznak chorób. Cebulek pokrytych pleśnią, plamkami lub takich o nieprzyjemnym zapachu – unikamy. Przed sadzeniem można namoczyć je w środku grzybobójczym. Oprócz tego znaczenie ma wielkość cebulek, ponieważ wpływa na obfitość kwitnienia. Im większe, tym więcej kwiatów można się spodziewać.
Wybór miejsca uprawy hiacyntu
Równie istotnym krokiem jest wybór odpowiedniego stanowiska do uprawy hiacyntów. Preferują one miejsca ciche, nasłonecznione lub półcieniste, z dala perturbacji pogodowych. Wiatr i deszcz nie są ich sprzymierzeńcem.
Choć hiacynt nie jest wybredny co do gleby, nie toleruje kwaśnego podłoża ani obszarów podmokłych. Gleba powinna być żyzna i dobrze przepuszczalna, najlepiej zbliżona do odczynu obojętnego. Aby wzrost kwiatów przebiegał pomyślnie, trzeba pamiętać i spulchnieniu ziemi, pozbyciu się chwastów i wzbogaceniu podłoża kompostem, jeszcze przed posadzeniem cebulek.
Kiedy i jak sadzić hiacynty w ogrodzie?
Najlepszy czas na sadzenie cebulek hiacyntu to wrzesień i początek października. Wczesna jesień to okres, w którym temperatura sprzyja sadzeniu, a gleba ma odpowiednią wilgotność. Dzięki temu cebulki mają wystarczająco czasu na ukorzenienie się i prawidłowy wzrost. Głębokość sadzenia zależy od wielkości cebulek; waha się od 10 do 20 cm, przy rozstawie między nimi od 15 do 25 cm. Zasada jest prosta: cebulki należy sadzić ostrym końcem do góry. Po posadzeniu warto lekko przykryć je ziemią i delikatnie docisnąć, zapewniając im stabilność.
Kiedy kwitnie hiacynt?
Hiacynty posadzone jesienią, zakwitną zazwyczaj w kwietniu roku następnego. Jeśli warunki są korzystne, pączki i liście mogą pojawić się jeszcze w marcu. Niestety, okres kwitnienia hiacyntów jest dość krótki – trwa zaledwie 2-3 tygodnie. Jednak z odpowiednią pielęgnacją mogą ponownie zachwycić w następnym sezonie.
Podlewanie i pielęgnacja hiacyntów
Podlewanie hiacyntów nie jest zadaniem wymagającym z racji tego, że kwiaty te wolą umiarkowanie wilgotne środowisko. W okresie zimy, kiedy rośliny nie rosną aktywnie, podlewanie można ograniczyć. Natomiast wiosną należy unikać nadmiernego nawodnienia, ponieważ nadmiar wody może prowadzić do gnicia cebul.
Po kwitnieniu hiacyntów warto przyciąć przekwitłe kwiatostany, aby zachować estetykę i pozwolić roślinie na oszczędzenie energii na produkcję nowych cebul. Nigdy jednak nie należy pozbywać się liści! Liście można pozostawić do naturalnego uschnięcia, co pomoże zebrać roślinie energię do przyszłego sezonu. Kiedy cykl życia hiacynta dobiegnie już końca, najlepiej jest wykopać go i oczyścić, a następnie posortować cebulki na te zdrowe i te, które nadają się do wyrzucenia. Można również pozostawić cebule w ziemi do kolejnego sezonu, lecz jest to opcja, która nie daje gwarancji, że wiosną kwiaty ponownie pięknie zakwitną.
